Welkom in Nederland, Sint Maarten!!!!

Het weer: Een stralende zon de gehele dag!
Aantal foto’s: 167
Totaal aantal foto’s: 6133

@Marleen: Het is even een tijdelijke dip geweest. Vandaag was het weer een top dag aan boord dus wat ons betreft zijn we er nog niet over uit hoor. We hebben heerlijk genoten!
@Eshter en Saskia: Het heeft ook echt te maken met de grote van het schip. We hebben er vandaag weer geen last van gehad omdat er alweer genoeg mensen aan land waren gegaan. Ik heb het “GO” gelaten hahahaha. Zal het niet meer voor je zingen Saskia, straks zit het weer in je hoofd.
@Janette en Anita: Kids Club is TOP! Mea heeft het daar prima naar haar zin. Solange wilde wel vandaag met ons mee.
@Antoinette: we weten nog niet zeker wat we over twee jaar gaan doen maar in de tussentijd zullen we haar wel een keertje meenemen naar Zoetermeer. (Als ze groot genoeg is dan)
@Lilian, Caroline en Esther: Yentle´s verkoudheid is nog niet echt over. Ze is er goed beroerd van. Ik ben druk bezig met van alles zodat ze er een zaterdag niet al te veel last van zal hebben.

We hebben vandaag weer voet gezet op Nederlandse bodem. En dat voelde je ook meteen hahahaha weet alleen niet zeker of dit een positieve verandering was. St Maarten is echt een klein eiland. Het is eigenlijk een gedeeld eiland want een ander gedeelte (groter gedeelte) is van Frankrijk. Wij werden afgezet bij het Nederlandse gedeelte maar je kon iemand niet nog meer in verwarring brengen door Nederlands tegen hem of haar te praten. Kenneth kon het maar niet laten want hij vond dat de mensen Nederlands konden begrijpen dus hij hoefde geen moeite te doen in het Engels. Maar gaan de weg kwam ik er achter dat je beter Engels kon praten want dan ging alles een stuk vlugger. Het is echt heel toeristisch en bijna alle winkels zijn hetzelfde. Je kan kiezen tussen juwelen of horloge´s en de gebruikelijke t-shirts en andere prullaria winkels. Het idee was denk ik meer dat je je kont parkeert op een strandstoel en de rest van de dag daar verblijf. Maar dat vinden een aantal mensen in onze groep nooit zo´n goed plan. Die hebben daar niets mee. Dus een stranddag zit er voor ons niet in. Mea had vandaag weer zin in de Kidsclub. Die speelt liever dan dat ze in de hete zon winkel in en winkel uit loopt. En geeft haar een ongelijk. In een geweldige ruimte met airco gezellig met andere kinderen spelen en spelletjes spelen is toch vele male leuker dan achter ons aan lopen. Dus na het ontbijt gingen we haar weer wegbrengen naar de Kids Club.

We kwamen rond 10 uur aan land. Ook nu weer lagen we aan de kade en konden we makkelijk met de roltrap (in het schip) naar de Gangway en zo naar buiten lopen. 

Daar kon je door de hekken lopen waar je werd opgewacht door een zanger die de boel heerlijk bij elkaar zong. De dames voor ons waren niet in staat om daar normaal langs te lopen en gaven de muziek een nog meer Caribisch tintje. Daar konden onze meiden natuurlijk niet bij achterblijven en die dansten er ook lustig op los. Toen was het door naar de…………watertaxi hahahahahahaha. Blijkbaar kwam je dus wel aan land maar wilde je downtown dan moest je toch nog een stukje over water heen. De watertaxi was een grote boot waar je met veel mensen in kon en het stukje varen was kort. Je kreeg voor 7 dollar per persoon een bandje om je pols en kon je heel de dag gebruik maken van de taxi. Al zou je 20 keer heen en weer gaan dan nog kostte het je geen dollar meer.

Toen we in het centrum(pje) aankwamen zagen we gelijk het Hardrock Cafe. Om eerlijk te zijn zagen we het al toen we nog op de boot waren. We zijn eerst bij het Cafe naar binnen gegaan om te kijken of ze de glazen en pins verkochten. Het waren er niet veel maar gelukkig voldoende om te kunnen scoren. Die konden we maar in de zak hebben. Toen zijn we verder gaan rondlopen. Wat een prachtig uitzicht heb je hier en wat is de kleur van het water mooi. Zo blauw!! Je zag inderdaad een hoop mensen een plekje zoeken op een strandstoel op een strookje zand. Maar toen we weer terug kwamen op het schip vonden we het dat veel drukker dan gisteren. Ik denk dat er vandaag echt niet zoveel mensen aan land zijn gegaan. 

Nadat we dus drie uur in de brandende zon hebben rondgelopen, airco in, airco uit, langs een mooi kerkje en de Oranje school

Zijn de meiden eerst wat gaan eten bij een McDonalds.

 

 

en wij volwassenen nog wat gaan drinken in het Hardrock Cafe. Ook hier merkte je dat je niet meer op Amerikaanse bodem bent want de Free Refils waren dus echt niet aan de orde. De glazen hadden een meer Europees formaat (niet meer die grote vazen) en Kenneth en ik kregen ieder een blikje cola in plaats van gewoon een glas vol die elke keer wordt gevuld. Dat was gisteren op St Thomas nog wel het geval. Toen we daar wat gingen drinken betaalde we voor twee glazen cola maar kregen we er eigenlijk zes. Tot drie keer toe werd die aangevuld. (Kenneth heeft er toen trouwens wel één in zijn schoot doen belanden).

Maar nu werd het gewoon weer één glas betalen, één glas krijgen. Maar we hadden ook hier weer Free WiFi dus alles werd weer even aangezet en bekeken of er nog wat gebeurd was. Helaas hield de WiFi al snel op en werd er ook niet echt veel gedaan om het weer op gang te brengen. Dus toen ons glas(je, hihihihihi) op was gingen we maar richting het schip. 

We hadden het wel weer gezien en de meiden hadden wel weer zin om te gaan zwemmen. En of je nu in de zee zwemt of in het zwembad…. Wij kiezen dan toch eerder voor het zwembad. Nu moesten we weer door de douane en die namen hun taak heel serieus. Ook al zeiden we ze gedag, er werd helemaal niets terug gezegd. Ook in het Nederlands niet. Je kreeg wel HELE korte bevelen (en we zijn ondertussen wel wat gewend) en moest zeker geen eigen ideeën hebben. Maar zonder problemen kwamen we er weer doorheen en konden we weer aan boord. Een paar keer je kaartje laten zien. Eén keer je kaartje laten scannen (daarmee weten ze wie er weer aan boord is want ze vertrekken niet voordat iedereen er weer is). Eenmaal aan boord gingen we door naar onze cabin om ons te verkleden en onze spullen te verzamelen voor het zwembad. De meiden gingen eerst vooruit want die hebben ondertussen een vriendje gemaakt. Fabio, een ander Nederlandse jongen. Hij en zijn familie komen uit Berschenhoek, dus dat is eigenlijk niet zo ver bij ons vandaan. En wij hebben gisteren nog een ander Nederlands gezin gesproken. Die komen uit Barendrecht!!!!! En als toppunt van alles is hun cabin ook op ons deck. Hoe klein is dan de wereld weer zeg! Yentle heeft vandaag een jongen gesproken, we denken dat het hun zoon is, die inderdaad bij haar op school zit. Echt je kan het niet verzinnen.

Maar met Fabio hebben de meiden zich heel de middag vermaakt. Ze hebben weer ge-body-board en veel gezwommen. Wij (de vier volwassenen) zijn eerst wat gaan eten in de Windjammer. Dat was eigenlijk niet de bedoeling. We wilde alleen maar wat drinken maar toen we al dat lekkers zagen konden we er niet voorbij lopen. Wat was dat lekker. Weer veels te veel gekozen en gegeten. Toen zijn we ook op het zwemdeck gaan zitten. In de schaduw want het schip lag nog stil aan de kade en er stond geen zuchtje wind. In het zonnetje zouden we wegbranden. 

Op een gegeven moment riepen de meiden me of ik ze op hun body-boarden wilde komen filmen. Dat was natuurlijk geen probleem en gezellig kwamen oma en ik naar hun kijken en filmen. 

Solange op haar body board

Yentle op haar body board

Tussen de twee bakken zie je mensen die aan die Zip line lijn gingen hangen. Dat bracht me op een idee. Nu was het nog niet het drukst aan boord (dat zou morgen en overmorgen wel anders zijn door de twee zeedagen). Dus gauw mijn kaartje gaan halen uit mijn tas en terug naar de Zip line. Daar bijna aangekomen kwam Yentle me al tegemoet dat ik dit niet op mijn teenslippers mocht doen, ik moest gympen aan. Kak, dat betekende dat ik terug moest naar onze cabin. We zaten nu op deck 15 en onze cabin in op deck 3. Maar ach, tijd genoeg dus ik ging even naar de liften en weer naar bedenen. Gauw mijn nieuwe zwarte gympen gepakt en weer terug naar boven. Daar ze aangetrokken en naar de Zip line, ready to go!! Maar helaas. Mijn mooie nieuwe gympen werden niet goed genoeg bevonden. Ze hebben namelijk elastische veters (vond ik juist lekker makkelijk) en dat mocht niet want daardoor konden ze uit. Maar hoe ik ook uitlegde dat deze gympen heus niet zo makkelijk uit konden schieten het was een No-GO. Twee vrouwen (van de Zip line) waren het met mij eens en zeiden me beide afzonderlijk dat ze me ook ermee door hadden laten gaan. Maar een man (en blijkbaar moesten ze allemaal naar hem luisteren) vond het niet goed en helaas pindakaas, ik kon weer terug naar deck 3 om nu een paar sokken te gaan halen. GGRRRRRRRRR ondertussen had ik al niet meer zoveel zin maar met de drukte op het schip de volgende twee dagen in mijn achterhoofd ben ik toch maar WEER naar beneden gegaan. Kenneth vond het ook wel een strak idee en ging gelijk met me mee om ook zijn gympen (MET VETERS) te gaan halen. Dus 10 minuten later stond ik weer voor de eerste vrouw haar neus, met mijn sokken aan en hees ze me in een harnas. Alles werd bevestigd en strakgetrokken en ondertussen bleef ik maar denken: “vergeet er alsjeblieft geen een, vergeet er alsjeblieft geen een”. Toen moest ik schoenen van hun aan (half kapotte vertrapte klittenband schoenachtige gympjes waarvan het klittenband niet goed meer plakte maar die ik met een glimlach op mijn hoofd gewoon heb aangedaan, ondertussen ze in stilte vervloeken). Ik moest mijn oorbellen uitdoen, kreeg een helmpje op mijn hoofd en mocht door naar poortje nummer 2. Daar werd er een katrolachtig ding aan de Line geklikt, ik werd daar weer aangeklikt en trapte hij een poortje open. Beide handjes vasthouden en op die groene kussen mikken (alsof ik ergens anders heen had gekund) werd me nog even toegefluisterd en daar ging ik. 

De hele rit duurde welgeteld minder dan 15 seconden maar wat was het GAAAAAFFFFF! Het gaat echt heel snel, je krijgt eigenlijk geen tijd om alles in je op te nemen maar ik ben blij dat ik het gedaan hebt. Je “vliegt” van de ene kant van (een gedeelte) het schip naar de andere kant. Boven de Boardwalk dus onder je lopen er gewoon mensen rond. Het is allemaal zo raar als je er echt bij nadenkt. Als het misschien de aankomende dagen nog lukt dan zal ik het nog een keer gaan proberen maar is het te druk dan heb ik het in ieder geval gedaan. Kenneth moest iets langer in een rij wachten maar ook hij heeft het gedaan en vond het net zo geweldig!!! 

 Het eten was weer in het grote restaurant en blijkbaar gaan er toch mensen van het schip af deze week en komen er ook nieuwe mensen aan boord. Om ons heen bleven er een hoop tafels leeg of werden door andere mensen die we nog niet eerder hadden gezien bezet. Maar onze twee obers hadden het vanavond minder druk en dat konden we ook goed merken. Je hebt “in de watten gelegd worden” en je hebt “in de watten gelegd worden”. Vanavond kregen we hun onverdeelde aandacht en dat was af en toe een beetje veel. Heel de tijd cirkelde ze om onze tafel heen en als we een slokje uit onze waterglas hadden genomen dan werd die gelijk weer aangevuld. Zelfs de meiden viel het op. Die merkte op dat ze zich wel heel erg aan het vervelen waren want ze bleven maar bij ons komen. Toen wij aan ons dessert toe waren kwamen er toch nog een paar mensen voor een paar tafeltjes en toen kregen ze het gelukkig weer drukker en hadden we weer wat meer ruimte aan tafel.

Na het eten had ik er even genoeg van. Yentle was de hele dag al aan het snotteren, hoesten, kuchen en voelde zich steeds belabberder worden. Die kon ook wel een vroeg avondje gebruiken en ik was het druk doen ook allemaal even beu. Ik wilde gewoon terug naar de cabin, lekker even op internet surfen, andere hun blogs lezen en reageren en op mijn gemak deze blog schrijven zonder dat het weer nachtwerk zou worden. Even een relax avondje voor alle leden van mijn gezin. De senioren hebben nog even een show meegepikt en ik weet niet wat die daarna nog verder hebben gedaan. Dat zal ik morgenochtend bij het ontbijt vast wel horen.